“Welke cupmaat heeft uw vrouw?”

“Kan ik u helpen?” vraagt de verkoopster van de lingeriewinkel. Verbaasd kijkt mijn man haar aan. “Eh.. nee, mijn vrouw zoekt een bh. Ik niet: ik draag ze niet.”

“Wat is de cupmaat van uw vrouw?” Voor ik zelf kan reageren loopt ze naar de rekken met sexloze bh’s. Ze houdt een fantasieloos, huidkleurig exemplaar omhoog. Over mijn hoofd kijkt ze hem vragend aan.

“Maat 75 C. Liefst een rode kanten” antwoord ik snibbig. “Maar ik kijk liever even verder.” De verkoopster wordt een beetje rood. “O. Excuses”, zegt ze. “Kan ik verder nog wat voor u betekenen?” Ik ben de beroerste niet, dus ik knik vergevingsgezind.

Ze pakt het een na het andere niemendalletje uit het rek. “Lukt het zo?” Ze overhandigt me de vracht bh’s en wijst de paskamers. Ik duik het pashok in. Zonder mijn man. Die drinkt koffie aan de tafel.

Met een ruk trekt ze het gordijn open. Daar zit ik. Ontbloot bovenlijf. Mijn borsten in een veel te krap vuurrood kanten bh-tje geperst. Bezweet. Worstelend om de sluiting weer open te krijgen.

“En hoe zit deze, mevrouw?” Voor ik het weet heeft ze de sluiting los en springt de bh van mijn lijf. “Ik zie het al. Veel te klein.” Ze reikt me een nieuwe aan. Ze trekt het gordijn weer dicht.

“Wat heb ik een bewondering voor u, dat u bij haar blijft”, hoor ik haar fluisteren tegen mijn man.